Jean-François BECKER
Suriye'de, 1970 yılından bu yana Hafez El Esad ve oğlu Beşar El Esad, tek bir parti olan Baas etrafında yapılandırılmış son derece otoriter bir rejimle Suriye'nin tüm siyasi yaşamını kontrol altına aldı. Bu rejim, birçok katliamdan sorumlu tutuluyor.
Bugün Beşar Esad rejiminin devrilmesine yönelik olaylar, Osmanlı İmparatorluğu'nun sömürgecilik tarihinin, Fransızların ve Esad ailesi ile mevcut rejimin iktidarı ele geçirmesinden önceki bir dizi istikrarsız askeri diktatörlüğün tarihsel bir sonucu olarak karşımıza çıkıyor.
Bu bağlamda iki önemli noktayı yakından gözlemlemek gerekiyor.
Birincisi, isyan eden halkların yönelimidir.
Suriye nüfusu oldukça kozmopolittir: Aramiler, Asuriler, Şaytatlar, Doğu Hristiyanları, Domlar, Dürziler, Kürtler, Yezidiler, Türkmenler, Çeçenler, Filistinliler...
Bir ideolojinin yokluğunda, ortaya çıkabilecek iki durum vardır: kaos veya ülkenin bütünlüğü. Temennimiz, bütünlüğün üstün gelmesi yönündedir.
İkincisi ise kapitalist ve emperyalist sistemin büyük güçlerin çıkarları doğrultusunda işleyişidir.
Beşar Esad rejiminin devrilmesine katkıda bulunan Amerika Birleşik Devletleri, İsrail ve Türkiye, kendi çıkarlarını göz ardı etmemiştir. Unutmamalıyız ki, Suriye'nin kuzeydoğusundaki yer altı kaynakları petrol (başlıca ihracat ürünü olup ticaret dengesi fazlasını açıklıyor), doğal gaz ve fosfat sağlamaktadır. Ayrıca, Palmira bölgesinde bir doğal gaz sahası keşfedilmiştir. Bu zenginlik, elbette, farklı güçlerin Suriye'ye ilgisini çekmektedir.
Halkların yan yana bir arada yaşayabildiği bir bütünlük ortamının baskın olmasını dilemek gerekir.
