Mehmet Murat YILDIRIM
O gün sahilde Volkan Konak’la tanıştım. O, Karadeniz’in asi rüzgarı gibiydi. Gözleri denizi andırıyordu, sesi rüzgarın uğultusu gibi derin bir güce sahipti. Birer bira içtik, sohbet ettik. Söz halktan açıldığında, derin bir soluk alıp anlatmaya başladı. Halk müziğinin neden önemli olduğunu, türkülerin insanın köklerini nasıl hatırlattığını, müziğin bir insanın en büyük sığınağı olduğunu…
Aradan yıllar geçti, bir gün içimden geldi, ona bir mesaj attım. Dedim ki: “Senin şarkıların, senin ezgilerin bana çok iyi geliyor Volkan abi.” O da cevap verdi;
"Güneşli güzel günlere inancını hiçbir zaman unutma çocuk."
Şimdi düşünüyorum da, insan bazen bir cümleye tutunuyor hayatta. O cümle bir şarkıya dönüşüyor, bir yol işareti oluyor. Bugün Volkan Konak’ı kaybettik. Ama aslında kaybetmedik. Onun sesi, sözleri, o akşamüstü Gümbet sahilinde bıraktığı anılar hâlâ bizimle. Ve ben hâlâ güneşli güzel günlere inanıyorum.
